Amazing Angkor
Door: Esra
Blijf op de hoogte en volg Esra & Asia
15 December 2010 | Cambodja, Khett Siem Reab
Sou sdei,
Vanuit Saigon reizen we naar de Mekong Delta, het waterrijke gebied in Zuid-Vietnam waar de in meerdere takken gesplitste rivier Mekong de Zuid-Chinese zee vindt.
De delta is door sedimentatie ontstaan en breidt zich jaarlijks uit met ongeveer 80 meter en omvat een oppervlakte van maarliefst 39.000 km².
Hier stappen we op de boot die ons naar Cambodja brengt, naar de sfeervolle hoofdstad Phnom Pehn.
Voor de terreur van de Rode Khmer was Phnom Pehn een van de prachtigste steden gebouwd door de Fransen in Indochina. Nog altijd is veel van de koloniale grandeur te herkennen vooral op en rond de brede boulevard langs de Mekong Rivier. Achter de boulevard ziet Phnom Pehn er ineens heel anders uit, de straten zijn een aaneenschakeling van ongeinsprireerde architectuur, die her en der onderbroken word door een fraai bouwwerk uit het verleden.
De tientallen Khmer tempels van Phonm Pehn bevestigen een diepgeworteld geloof, dat ontdanks jarenlange onderdrukking van de Rode Khmer nog altijd in de harten van de mensen zit.
Omdat we eigenlijk niet zo veel weten over de Rode Khmer en dit toch een heel belangrijk onderdeel van de historie van dit land is besluiten Asia en ik om Choeung Ek en het Toul Sleng Genocide Museum te bezoeken. Dit doen we in een ochtend en het houd ons voor de rest van de dag stil. Choeung Ek is een van de vele 'Killingfields' waar je letterlijk in de massagraven loopt. Wat me het meest aangreep is een boom naast een massagraf voor kinderen. Tegen deze boom werden kinderen in een klap doodgeslagen om zodoende kogels te besparen. Tuol Sleng is de gevangenis waar men gemarteld werd net zolang tot ze bekende anti-revolutionaire gedachten te hebben. Na hun bekentenis werden de gevangenen naar Choeung Ek gebracht en omgebracht. Minimaal 17.000 mensen zijn hier omgebracht tussen 1975 en 1979. Een heel aangrijpende gebeurtenis.
We hebben deze dag veel geleerd en gezien van deze donkere kant van de Cambodjaanse geschiedenis, we hebben het gezien en daarmee sluiten wij het af.
Wij roemen vooral de daadkracht, vriendelijkheid en de gulle lach van de Cambodjanen.
En dan... dan komen we in Ankor.
Heel mijn leven heb ik mijn ogen vertrouwd, maar toen we aankwamen in Ankor, heb ik even getwijfeld...
Dwalend door het eeuweneoude tempelcomplex van Ankor Wat verbaasde we ons over dit architectonische wereldwonder.
Zonsopgang achter het grootste religieuze bouwwerk van de wereld: Ankor Wat. Het vroege ochtend licht is pastelgeel, de lucht voelt nu als een warme deken. Een slotgracht zo breed als twee voelbalvelden, dat de oceaan symboliseerd, omringt het eeuwenoude tempelcomplex. Vijf enorme torens in de vorm van lotusbloemknoppen reiken hoog de hemel in. duizend jaar geleden was dit het centrum van het grootste Khmer-Koninkrijk, dat zich uitstrekte van Vietnam tot in Thailand. Nu is het de trots van Cambodja, en trekt het ieder jaar meer bezoekers. ook op mijn lijstje staat dit wereldwonder al jaren bovenaan. Nu ben ik er echt, en iets mooiers heb ik zelden gezien.
Meer dan duizend jaar geleden kwam het Hindoeisme letterlijk overwaaien vanuit India naar deze streek. Handelaren uit India, meer dan drieduizend kilometer hier vandaan. lieten zich op het ritme van de Moesson in hun schepen naar Zuid-Oost Azie voeren. Dan moesten ze een half jaar wachten, tot de wind weer draaide en ze terug naar India konden varen. Ind e tijd die ze hier noodgedwongen doorbrachten, gaven ze hun ideeen over geloof, kunst, dans en architectuur door aan de lokale bevolking. Het Ankor tijdperk begon rond 800 na Christus toen Khmer Koning Jayavarman 2 zichzelf uitriep tot ' universele monarch' en Dava Raya: een goddelijke koning, manifestatie van de hindoegod Shiva. Hij en zijn opvolgers heersten als goddelijke incarnaties over het land en wensten te worden verheerlijkt. ook na hun dood. Ze lieten daarom reusachtige tempels bouwen ter ere van zichzelf en de goden. In een paar honderd jaar tijd werden, in opdracht van de telkens nieuwe godkoningen, meer dan duizend tempels gebouwd in een gebied van zo'n drieduizend vierkante kilometer. Sommige zijn gigantische architectonische meesterwerken, zoals Ankor Wat en Ankor Thom is mijn persoonlijke favoriet. Ik kan niet anders dan erkennen dat de bouwwerken indrukwekekend zijn. Ik lees in een gids dat een ingenieur eens schatte dat het bouwen van alleen de Ankor Wat tempel vandaag de dag minstens driehonderd jaar in beslag zou nemen. De Khmer deden het in veertig jaar. Alsof de goden zelf een handje hebben geholpen.
Na vijfhonderd jaar hield de glorietijd plotseling op, de Thai verdreven de Khmer naar het zuiden. Het Theravada-boeddhisme dat toen de overhand kreeg in Cambodja in een religie van bescheidenheid. Men liet de gigantische tempels van Ankor graag over aan de jungle. Sommige tempels liggen nog steeds in een stevige wurggreep van het groen. Alsof woud en steen plotseling zijn verstard, midden in hun gevecht. wortels kronkelen tussen pilaren, lianen, en mossen overwoekeren de prachtigste beelden. Even kan ik me voorstellen hoe de eerste avonturiers die deze verborgen juwelen van de jungle herondekte, zich gevoeld moeten hebben.
Dan zien we opeens kogelgaten tussen de reliefs. De strijders van de Khmer Rouge hebben zich ook hier verschanst, in de tempels van Ankor Wat. Bij zoveel schoonheid zou je haast vergeten dat hier nog niet zo lang geleden een communistisch schrikbewind heerste. De Rode Khmer verbood vanaf begin 1975 elke vorm van religie of spiritualiteit. Wijsheid werd veracht door leider Pol Pot, het verbouwen van rijst was voor hem de enige wijsheid. Ironisch genoeg idealiseerde Pol Pot het Ankor-tijdperk, anders waren de tempels zonder enige twijfel vernietigd.
Ik lees over die periode omdat het me in Phnom Pehn reeds zo aangegrepen heeft. We willen immers graag alles begrijpen, want pas als je het begrijpt, kun je anderen erover vertellen en het in de toekomst voorkomen. Maar vergeven? Cambodjanen geloven in Karma ; Officiele vervolging en gerechtigeheid vinden de boeddhisten heel belangrijk en daarop vertrouwen ze.
' Vergeven gaat niet over de ander, maar overjezelf '
Dalai Lama
From Siem Reap with love,
Esra
^j^
Vanuit Saigon reizen we naar de Mekong Delta, het waterrijke gebied in Zuid-Vietnam waar de in meerdere takken gesplitste rivier Mekong de Zuid-Chinese zee vindt.
De delta is door sedimentatie ontstaan en breidt zich jaarlijks uit met ongeveer 80 meter en omvat een oppervlakte van maarliefst 39.000 km².
Hier stappen we op de boot die ons naar Cambodja brengt, naar de sfeervolle hoofdstad Phnom Pehn.
Voor de terreur van de Rode Khmer was Phnom Pehn een van de prachtigste steden gebouwd door de Fransen in Indochina. Nog altijd is veel van de koloniale grandeur te herkennen vooral op en rond de brede boulevard langs de Mekong Rivier. Achter de boulevard ziet Phnom Pehn er ineens heel anders uit, de straten zijn een aaneenschakeling van ongeinsprireerde architectuur, die her en der onderbroken word door een fraai bouwwerk uit het verleden.
De tientallen Khmer tempels van Phonm Pehn bevestigen een diepgeworteld geloof, dat ontdanks jarenlange onderdrukking van de Rode Khmer nog altijd in de harten van de mensen zit.
Omdat we eigenlijk niet zo veel weten over de Rode Khmer en dit toch een heel belangrijk onderdeel van de historie van dit land is besluiten Asia en ik om Choeung Ek en het Toul Sleng Genocide Museum te bezoeken. Dit doen we in een ochtend en het houd ons voor de rest van de dag stil. Choeung Ek is een van de vele 'Killingfields' waar je letterlijk in de massagraven loopt. Wat me het meest aangreep is een boom naast een massagraf voor kinderen. Tegen deze boom werden kinderen in een klap doodgeslagen om zodoende kogels te besparen. Tuol Sleng is de gevangenis waar men gemarteld werd net zolang tot ze bekende anti-revolutionaire gedachten te hebben. Na hun bekentenis werden de gevangenen naar Choeung Ek gebracht en omgebracht. Minimaal 17.000 mensen zijn hier omgebracht tussen 1975 en 1979. Een heel aangrijpende gebeurtenis.
We hebben deze dag veel geleerd en gezien van deze donkere kant van de Cambodjaanse geschiedenis, we hebben het gezien en daarmee sluiten wij het af.
Wij roemen vooral de daadkracht, vriendelijkheid en de gulle lach van de Cambodjanen.
En dan... dan komen we in Ankor.
Heel mijn leven heb ik mijn ogen vertrouwd, maar toen we aankwamen in Ankor, heb ik even getwijfeld...
Dwalend door het eeuweneoude tempelcomplex van Ankor Wat verbaasde we ons over dit architectonische wereldwonder.
Zonsopgang achter het grootste religieuze bouwwerk van de wereld: Ankor Wat. Het vroege ochtend licht is pastelgeel, de lucht voelt nu als een warme deken. Een slotgracht zo breed als twee voelbalvelden, dat de oceaan symboliseerd, omringt het eeuwenoude tempelcomplex. Vijf enorme torens in de vorm van lotusbloemknoppen reiken hoog de hemel in. duizend jaar geleden was dit het centrum van het grootste Khmer-Koninkrijk, dat zich uitstrekte van Vietnam tot in Thailand. Nu is het de trots van Cambodja, en trekt het ieder jaar meer bezoekers. ook op mijn lijstje staat dit wereldwonder al jaren bovenaan. Nu ben ik er echt, en iets mooiers heb ik zelden gezien.
Meer dan duizend jaar geleden kwam het Hindoeisme letterlijk overwaaien vanuit India naar deze streek. Handelaren uit India, meer dan drieduizend kilometer hier vandaan. lieten zich op het ritme van de Moesson in hun schepen naar Zuid-Oost Azie voeren. Dan moesten ze een half jaar wachten, tot de wind weer draaide en ze terug naar India konden varen. Ind e tijd die ze hier noodgedwongen doorbrachten, gaven ze hun ideeen over geloof, kunst, dans en architectuur door aan de lokale bevolking. Het Ankor tijdperk begon rond 800 na Christus toen Khmer Koning Jayavarman 2 zichzelf uitriep tot ' universele monarch' en Dava Raya: een goddelijke koning, manifestatie van de hindoegod Shiva. Hij en zijn opvolgers heersten als goddelijke incarnaties over het land en wensten te worden verheerlijkt. ook na hun dood. Ze lieten daarom reusachtige tempels bouwen ter ere van zichzelf en de goden. In een paar honderd jaar tijd werden, in opdracht van de telkens nieuwe godkoningen, meer dan duizend tempels gebouwd in een gebied van zo'n drieduizend vierkante kilometer. Sommige zijn gigantische architectonische meesterwerken, zoals Ankor Wat en Ankor Thom is mijn persoonlijke favoriet. Ik kan niet anders dan erkennen dat de bouwwerken indrukwekekend zijn. Ik lees in een gids dat een ingenieur eens schatte dat het bouwen van alleen de Ankor Wat tempel vandaag de dag minstens driehonderd jaar in beslag zou nemen. De Khmer deden het in veertig jaar. Alsof de goden zelf een handje hebben geholpen.
Na vijfhonderd jaar hield de glorietijd plotseling op, de Thai verdreven de Khmer naar het zuiden. Het Theravada-boeddhisme dat toen de overhand kreeg in Cambodja in een religie van bescheidenheid. Men liet de gigantische tempels van Ankor graag over aan de jungle. Sommige tempels liggen nog steeds in een stevige wurggreep van het groen. Alsof woud en steen plotseling zijn verstard, midden in hun gevecht. wortels kronkelen tussen pilaren, lianen, en mossen overwoekeren de prachtigste beelden. Even kan ik me voorstellen hoe de eerste avonturiers die deze verborgen juwelen van de jungle herondekte, zich gevoeld moeten hebben.
Dan zien we opeens kogelgaten tussen de reliefs. De strijders van de Khmer Rouge hebben zich ook hier verschanst, in de tempels van Ankor Wat. Bij zoveel schoonheid zou je haast vergeten dat hier nog niet zo lang geleden een communistisch schrikbewind heerste. De Rode Khmer verbood vanaf begin 1975 elke vorm van religie of spiritualiteit. Wijsheid werd veracht door leider Pol Pot, het verbouwen van rijst was voor hem de enige wijsheid. Ironisch genoeg idealiseerde Pol Pot het Ankor-tijdperk, anders waren de tempels zonder enige twijfel vernietigd.
Ik lees over die periode omdat het me in Phnom Pehn reeds zo aangegrepen heeft. We willen immers graag alles begrijpen, want pas als je het begrijpt, kun je anderen erover vertellen en het in de toekomst voorkomen. Maar vergeven? Cambodjanen geloven in Karma ; Officiele vervolging en gerechtigeheid vinden de boeddhisten heel belangrijk en daarop vertrouwen ze.
' Vergeven gaat niet over de ander, maar overjezelf '
Dalai Lama
From Siem Reap with love,
Esra
^j^
-
25 December 2010 - 19:29
Ceciel:
Hoi,Wat een story!!
Heb me nooit zo verdiept in dat hele gedoe daar. Je hoort wel van alles maar dat is dan op de een of andere manier toch de ver van mijn bed show. maar als jullie dit zo schrijven komt het veel meer aan.
Ga door met deze geweldige reisverslagen ze zijn fantastisch om te lezen.
Groetjes mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
